شهرستان شازند در جنوب غربی استان مرکزی واقع شده است از جنوب و جنوب غربی به (استان لرستان ) واز  غرب به شهرستان ملایر (استان همدان ) محدود می شود .

قدمت شهر شازند ( مرکز شهرستان ) به دوره قاجاریه می رسد. این شهر در زمان قاجار به نام ادریس آباد شناخته شده است. بعد از عبور راه آهن سراسری از این ده و احداث ایستگاه به علت وجود کوهی که در کنار ایستگاه قرار داشت به شازند نام گذاری شد و پس از مدتی ادریس آباد و مناطق همجوار به نام شازند خوانده شدند .

در 6 کیلومتری جنوب شازند شهری قرار دارد که یکی از قدیمی ترین سکونت گاههای انسانی منطقه است. این شهر در دوران درگیری بین امین و مامون عباسی اعلام بی طرفی کرد و همین سبب ویرانی آن گردید و بقایای آن در زمان حمله مغول ویران شد. بنای این شهر به همت عیسی بن ادریس و پسرش بودلف قاسم مجددا بنا شد. این شهر در زمان صفویه مجددا تعمیر و نوسازی شد .و به سبب وجود مقبره امامزاده سهل ابن علی (س) و امام زاده های دیگر در زمان صفویه به نام آستانه نام گذاری شد.

این شهرستان اکنون دارای سه بخش به نامهای مرکزی ، سربند ، زالیان و پنج شهر به نامهای شازند، آستانه ، مهاجران،. هندودر  و توره و 8 دهستان به نام های قره کهریز ، کوهسار، آستانه ، هندودر ، مالمیر ، زالیان ، نهرمیان ، پل دوآب است.

جمعیت این شهرستان بالغ بر   120100  نفر و فاصله آن از اراک 35 کیلومتر است. ارتفاع شهرستان از سطح دریای آزاد 1920 متر است. به سبب کوهستانی بودن و ارتفاع زیاد  دارای آب و هوای کوهستانی با زمستان های سرد و تابستان های معتدل است.
 
دامنه های کوهستانی سبب به وجود آمدن آب های روان و چشمه های پر آب شده است به حدی که شهرستان سرابهای پرآب لقب گرفته و در دور دوم سفر ریاست محترم جمهوری به عنوان منطقه نمونه طبیعت گردی به تصویب رسیده است.

پالایشگاه بزرگ ، نیروگاه حرارتی و کارخانه قند از جمله مهترین صنایع این شهرستان است . علاوه بر وجود صنایع بزرگ اقتصاد اهالی شهرستان بر پایه کشاورزی است و سوغات آن عبارتند از انگور، کشمش، سنجد و گردو .

 اهالی آن به زبان فارسی با لهجه نزدیک به لری و ترکی صحبت می کنند.